-
1 humana
hūmānus (old form: HEMONA humana et HEMONEM hominem dicebant, Paul. ex Fest. p. 100 Müll.; cf. homo init.), a, um, adj. [homo], of or belonging to man, human.I.In gen.:A.esse aliquem humana specie et figura, qui tantum immanitate bestias vicerit, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 22, 63:simulacra,
id. Rep. 3, 9:caput,
a human head, Hor. A. P. 1; Flor. 1, 7, 8: succidiae, Cato ap. Gell. 13, 24, 12: Cyclopis venter... Carnibus humanis distentus, human flesh, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 327 Vahl,):humana qui dape pavit equas,
Ov. H. 9, 68:Athenas obsidione et fame ad humanos cibos compulit,
Flor. 3, 5, 10:hostiae,
human sacrifices, Cic. Font. 10 21; Tac. G. 9; Plin. 8, 22, 34, § 82; Flor. 1, 16, 7:lac,
human milk, Plin. 28, 9, 33, § 123:nec distare humana carne suillam,
Juv. 14, 98:carnibus humanis vesci,
id. 15, 13:societas generis humani,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf.: eos (deos) non curare opinor quid agat humanum genus, Enn. ap. Cic. Div. 2, 50, 104 (Trag. v. 354 Vahl.); v. genus: ubi remissa humana vita corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 416 ib.); cf.: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115; and Cic. Rep. 6, 18; in the comp.: ergo hercules vita humanior sine sale non quit degere, Plin. 31, 7, 41, § 88:omnium divinarum humanarumque rerum,
Cic. Lael. 6, 20;v. divinus: amor,
id. ib. 21, 81:natura,
id. Rep. 1, 14:virtus,
id. ib. 1, 7 fin.:casus,
id. Lael. 2, 7:cultus,
id. de Or. 1, 8, 33:humanissima voluptas,
id. Ac. 2, 41, 127:ignes,
i. e. which men daily use, Plin. 2, 107, 111, § 239:dapes,
i. e. human excrements, id. 17, 9, 6, § 51:memoria,
Tac. A. 11, 14:ultra modum humanum,
id. ib. 11, 21:humanum facinus factumst,
customary, Plaut. Truc. 2, 1, 8:nec quisquam dixerit, in eo qui obdormivit, rem eum humanam et naturalem passum, Mos. et Rom. Coll. 12, 7, 7: major imago humana,
of superhuman size, Juv. 13, 222: humanum sacrificium dicebant, quod mortui causa fiebat, Paul. ex Fest. p. 103 Müll.:scelus,
committed against men, Liv. 3, 19 fin.; 29, 18 fin.: si quid mihi humanum contigerit, if any thing should happen to me, i. e. if I should die, Dig. 16, 3, 26 (for which, humanitus, q. v.):persuasit nox, amor, vinum, adulescentia: Humanum'st,
Ter. Ad. 3, 4, 25: metum virgarum navarchus pretio redemit: humanum est;alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit: usitatum est,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 117; cf. Ter. Hec. 4, 1, 38; id. Ad. 3, 4, 25:humano quodam modo,
Quint. 10, 3, 15: res humani juris, property (opp. res divini juris, things sacred or religious), Gai. Inst. 2, 2; 9 sqq.;3, 97: ne vinum... esse sacrum incipiat et ex usibus eripiatur humanis,
Arn. adv. Gent. 7, 31.— As substt.hūmāni, ōrum, m., men, mortals, Lucr. 3, 80; 837: natura humanis omnia sunt paria, Varr. ap. Non. 81, 10.—B.hūmānum, i, n., that which is human, mortal, etc.: ignem magnum hic faciam. Dae. Quine ut humanum exuras tibi? Plaut. Rud. 3, 4, 62:C.non hercle humanust ergo: nam volturio plus humani credost,
id. Mil. 4, 2, 53:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 4, 9:pulcher et humano major trabeaque decorus Romulus,
Ov. F. 2, 503 (but in Cic. Att. 13, 21, 5, homo is the true reading):homo sum: humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 25:Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela, 1, 8, 10: si in Pompeio quid humani evenisset,
Sall. H. Fragm. 5, 16 Dietsch.—Plur.: hūmā-na, ōrum, n., human affairs, the concerns of men, events of life:II.qui omnia humana, quaecumque accidere possunt, tolerabilia ducat,
Cic. Tusc. 5, 6, 17; cf.:despicientem omnia humana,
id. Rep. 1, 17; and:haec caelestia semper spectato, illa humana contemnito,
id. ib. 6, 19:si quicquam humanorum certi est,
Liv. 5, 33, 1:deos esse et non neglegere humana,
id. 3, 56, 7.— Comp. (very rare):respiratio humanior,
i. e. freer, Cael. Aur. Acut. 2, 1, 2.In partic.A.Humane, philanthropic, kind, gentle, obliging, polite (syn.:B.comis, urbanus): te esse humano ingenio existumo,
Plaut. Most. 3, 2, 127:Cyrum minorem Persarum regem et ceteris in rebus communem erga Lysandrum atque humanum fuisse,
Cic. de Sen. 17, 59; cf.:homo facillimus atque humanissimus,
id. Att. 16, 16, C, 12:humani ingeni Mansuetique animi officia,
Ter. And. 1, 1, 86; cf.: quod ipse moderatissimi atque humanissimi fuit sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5:Catonis (praeceptum) humanissimum utilissimumque,
Plin. 18, 6, 8, § 44 (cf. Cato, R. R. 4). —Of good education, well-informed, learned, polite, refined: gentem quidem nullam video neque tam humanam atque doctam neque tam immanem atque barbaram, quae non significari futura posse censeat, Civ. Div. 1, 1, 2; cf.:1. (α).homo doctissimus atque humanissimus,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:homines periti et humani,
id. ib. 2, 5, 28, §70: haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani,
id. Fin. 2, 31, 102: Praxiteles nemini est paulum modo humaniori ignotus, Varr. ap. Gell. 13, 16, 3 (eruditiori doctiorique, Gell.;see the entire chap.): humanissimussermo,
Cic. Q. Fr. 2, 10, 2.—Hence, adv. in two forms: hūmānē and hūmānĭter.Form humane:(β).vix humane patitur,
Ter. Ad. 1, 2, 65: intervalla vides humane commoda, i. e. exceedingly, charmingly commodious, [p. 870] Hor. Ep. 2, 2, 70:morbos toleranter atque humane ferunt,
Cic. Tusc. 2, 27, 65.—Form humaniter:b.docebo profecto, quid sit humaniter vivere,
Cic. Fam. 7, 1, 5:sin aliter acciderit, humaniter feremus,
id. Att. 1, 2, 1.—Comp.:2. (α).si qui forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid fecerunt humanius, aut si hilarius locuti sunt,
Cic. Tusc. 3, 27, 64.—Form humane: Hirtium aliquid ad te sumpathôs de me scripsisse facile patior:(β).fecit enim humane,
Cic. Att. 12, 44, 1.—Form humaniter: invitus litteras tuas scinderem: ita sunt humaniter scriptae, Cic. Fragm. ap. Non. 509, 21:b.fecit humaniter Licinius,
id. Q. Fr. 2, 1, 1.—Sup.:quod se sua voluntate erga Caesarem humanissime diligentissimeque locutus esses,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 20:quam humanissime scribere,
id. Fam. 2, 17, 6; 5, 20, 8; cf. Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:ducem se itineris humanissime promisit,
Petr. 8. -
2 gesellig
gesellig, socialis (zur Gesellschaft u. Verbindung mit andern geeignet). – sociabilis (zur Gesellschaft, zum Umgang mit andern geeignet, verträglich, umgänglich). – congregabilis (leicht zu einer Herde oder Gesellschaft zu vereinigen). – facilis (verträglich, umgänglich, als Eigenschaft des Charakters). – das g. Leben, die g. Verbindung der Menschen, vitae societas; societas caritatis; caritas atque societas humana; coniunctio hominum et societas: die Menschen zu einem g. Leben vereinigen, homines dissipatos congregare et ad (od. in) vitae societatem convocare. – Adv.socialiter. – Geselligkeit, socialitas (sofern sie in einer Gesellschaft herrscht). – mores faciles (Umgänglichkeit, als Eigenschaft eines Menschen). – der Mensch ist zur G. geboren (oder dem Menschen ist der Geselligkeitstrieb angeboren), homines naturā sunt congregabiles; natura nos sociabiles fecit.
-
3 Gesellschaft
Gesellschaft, I) Verbindung: a) übh.: societas. – miteinander in G. leben, congregatos esse (bes. v. Tieren); societatem caritatis coisse inter se (eine Vereinigung zu gegenseitiger Liebe eingegangen sein, v. Menschen). – b) Begleitung. Umgang etc.: convictus (das Zusammenleben). – in G. von jmd., in jmds. G., cum alqo (im Zusammensein mit jmd., z.B. cenare); comitante od. comite alqo (injmds. Begleitung, Geleit). – jmdm. G. leisten, esse cum alqo (bei ihm sein); alqm comitari. alci comitem se addere od. adiungere (jmd. begleiten, sich zu seinem Begleiter machen): jmds. G. fliehen, alcis aditum sermonemque defugere: jmds. G. suchen, alqm assectari. – gute G., honestiorum convictus; honesti. honestiores (meton. = die ehrbaren Leute); homines eruditi (melon. = gebildete Leute): schlechte G., malorum convictus; mali (meton. = die Schlechten): in guter G. speisen, inter honestos cenare. – Sprichw., böse G. verdirbt gute Sitten, malignus comes quamvis candido et simplici rubiginem suam affricat (Sen. ep. 7. § 7) – II) Verbindung mehrerer zu einem gemeinsamen Zweck: a) in eng. Bed.: α) eig.: societas (bes. um etwas gemeinschaftlich zu betreiben, von Gelehrten-, Handels-u. Aktiengesellschaften). – sodalitas (Brüderschaft oder Verbindung von Genossen, z.B. in Rom von gewissen Priestern). – factio (eine G., die eine Partei für sich bildet, bes. in schlechter Absicht). – collegium (eine Korporation, z.B. der Kaufleute, Handwerker, Priester etc.). – mit jmd. in G. treten, societatem cum alqo facere, inire, coire (übh.); rationem communicare cum alqo (mit jmd. gemeinschaftliche Sache machen); res rationesque iungere cum alqo (in Geschäftsverbindung [1094] treten); societatem contrahere cum alqo (eine Handelsverbindung mit jmd. eingehen): in G. (Kompanie) mit jmd. getreten sein, re ac ratione cum alqo coniunctum esse: jmd. in eine G. aufnehmen, alqm in societatem assumere oder ascribere (übh.); alqm in collegium cooptare (in eine Korporation durch Wahl). – β) meton., für die verbundenen Personen selbst: socii (Handelsgenossen). – grex (Bande, z.B. Schauspieler). – b) in weit. Bed., die menschliche G., societas humana od. hominum od. generis humani: die bürgerliche G., societas civilis; civitas (die Bürgerschaft, der Staat). – III) die Gesamtheit der zu einem Zweck versammelten Personen: coetus. conventus (Versamm lung von Leuten übh., z.B. matronarum: u. celeberrimus [sehr zahlreiche] virorum feminarumque od. mulierumque). – circulus (gesellschaftl. Kreis, der auf der Straße oder in den Häusern zusammentritt). – consessus (Versammlung, die zu einem Zwecke zusammensitzt). – sessiuncula (Sitzung, um etwas zu verhandeln; verb., circulos et sessiunculas consectari). – sodalicium (Versamm lung von Genossen zum Schmause, Kränzchen; bes. eine geheime, zu Verschwörung, zu geheimem Gottesdienst etc.). – convivium (wörtl. ein Zusammenleben = eine G., in der gegessen und getrunken wird). – cena oder eine kleine, cenula. (ein geselliges Mahl übh.). – zahlreiche G., frequentia. celebritas (sofern sie sich an einem Orte befindet): in G. kommen, in circulum venire: in keine G. gehen, alle G. meiden, vitare coetus; hominum conventus (od. bl. homines) fugere; se abstinere congressu hominum: die Gesellschaften verbieten, convivia coetusque (z.B. ingenuorum) fieri vetare.
-
4 humani
hūmānus (old form: HEMONA humana et HEMONEM hominem dicebant, Paul. ex Fest. p. 100 Müll.; cf. homo init.), a, um, adj. [homo], of or belonging to man, human.I.In gen.:A.esse aliquem humana specie et figura, qui tantum immanitate bestias vicerit, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 22, 63:simulacra,
id. Rep. 3, 9:caput,
a human head, Hor. A. P. 1; Flor. 1, 7, 8: succidiae, Cato ap. Gell. 13, 24, 12: Cyclopis venter... Carnibus humanis distentus, human flesh, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 327 Vahl,):humana qui dape pavit equas,
Ov. H. 9, 68:Athenas obsidione et fame ad humanos cibos compulit,
Flor. 3, 5, 10:hostiae,
human sacrifices, Cic. Font. 10 21; Tac. G. 9; Plin. 8, 22, 34, § 82; Flor. 1, 16, 7:lac,
human milk, Plin. 28, 9, 33, § 123:nec distare humana carne suillam,
Juv. 14, 98:carnibus humanis vesci,
id. 15, 13:societas generis humani,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf.: eos (deos) non curare opinor quid agat humanum genus, Enn. ap. Cic. Div. 2, 50, 104 (Trag. v. 354 Vahl.); v. genus: ubi remissa humana vita corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 416 ib.); cf.: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115; and Cic. Rep. 6, 18; in the comp.: ergo hercules vita humanior sine sale non quit degere, Plin. 31, 7, 41, § 88:omnium divinarum humanarumque rerum,
Cic. Lael. 6, 20;v. divinus: amor,
id. ib. 21, 81:natura,
id. Rep. 1, 14:virtus,
id. ib. 1, 7 fin.:casus,
id. Lael. 2, 7:cultus,
id. de Or. 1, 8, 33:humanissima voluptas,
id. Ac. 2, 41, 127:ignes,
i. e. which men daily use, Plin. 2, 107, 111, § 239:dapes,
i. e. human excrements, id. 17, 9, 6, § 51:memoria,
Tac. A. 11, 14:ultra modum humanum,
id. ib. 11, 21:humanum facinus factumst,
customary, Plaut. Truc. 2, 1, 8:nec quisquam dixerit, in eo qui obdormivit, rem eum humanam et naturalem passum, Mos. et Rom. Coll. 12, 7, 7: major imago humana,
of superhuman size, Juv. 13, 222: humanum sacrificium dicebant, quod mortui causa fiebat, Paul. ex Fest. p. 103 Müll.:scelus,
committed against men, Liv. 3, 19 fin.; 29, 18 fin.: si quid mihi humanum contigerit, if any thing should happen to me, i. e. if I should die, Dig. 16, 3, 26 (for which, humanitus, q. v.):persuasit nox, amor, vinum, adulescentia: Humanum'st,
Ter. Ad. 3, 4, 25: metum virgarum navarchus pretio redemit: humanum est;alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit: usitatum est,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 117; cf. Ter. Hec. 4, 1, 38; id. Ad. 3, 4, 25:humano quodam modo,
Quint. 10, 3, 15: res humani juris, property (opp. res divini juris, things sacred or religious), Gai. Inst. 2, 2; 9 sqq.;3, 97: ne vinum... esse sacrum incipiat et ex usibus eripiatur humanis,
Arn. adv. Gent. 7, 31.— As substt.hūmāni, ōrum, m., men, mortals, Lucr. 3, 80; 837: natura humanis omnia sunt paria, Varr. ap. Non. 81, 10.—B.hūmānum, i, n., that which is human, mortal, etc.: ignem magnum hic faciam. Dae. Quine ut humanum exuras tibi? Plaut. Rud. 3, 4, 62:C.non hercle humanust ergo: nam volturio plus humani credost,
id. Mil. 4, 2, 53:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 4, 9:pulcher et humano major trabeaque decorus Romulus,
Ov. F. 2, 503 (but in Cic. Att. 13, 21, 5, homo is the true reading):homo sum: humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 25:Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela, 1, 8, 10: si in Pompeio quid humani evenisset,
Sall. H. Fragm. 5, 16 Dietsch.—Plur.: hūmā-na, ōrum, n., human affairs, the concerns of men, events of life:II.qui omnia humana, quaecumque accidere possunt, tolerabilia ducat,
Cic. Tusc. 5, 6, 17; cf.:despicientem omnia humana,
id. Rep. 1, 17; and:haec caelestia semper spectato, illa humana contemnito,
id. ib. 6, 19:si quicquam humanorum certi est,
Liv. 5, 33, 1:deos esse et non neglegere humana,
id. 3, 56, 7.— Comp. (very rare):respiratio humanior,
i. e. freer, Cael. Aur. Acut. 2, 1, 2.In partic.A.Humane, philanthropic, kind, gentle, obliging, polite (syn.:B.comis, urbanus): te esse humano ingenio existumo,
Plaut. Most. 3, 2, 127:Cyrum minorem Persarum regem et ceteris in rebus communem erga Lysandrum atque humanum fuisse,
Cic. de Sen. 17, 59; cf.:homo facillimus atque humanissimus,
id. Att. 16, 16, C, 12:humani ingeni Mansuetique animi officia,
Ter. And. 1, 1, 86; cf.: quod ipse moderatissimi atque humanissimi fuit sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5:Catonis (praeceptum) humanissimum utilissimumque,
Plin. 18, 6, 8, § 44 (cf. Cato, R. R. 4). —Of good education, well-informed, learned, polite, refined: gentem quidem nullam video neque tam humanam atque doctam neque tam immanem atque barbaram, quae non significari futura posse censeat, Civ. Div. 1, 1, 2; cf.:1. (α).homo doctissimus atque humanissimus,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:homines periti et humani,
id. ib. 2, 5, 28, §70: haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani,
id. Fin. 2, 31, 102: Praxiteles nemini est paulum modo humaniori ignotus, Varr. ap. Gell. 13, 16, 3 (eruditiori doctiorique, Gell.;see the entire chap.): humanissimussermo,
Cic. Q. Fr. 2, 10, 2.—Hence, adv. in two forms: hūmānē and hūmānĭter.Form humane:(β).vix humane patitur,
Ter. Ad. 1, 2, 65: intervalla vides humane commoda, i. e. exceedingly, charmingly commodious, [p. 870] Hor. Ep. 2, 2, 70:morbos toleranter atque humane ferunt,
Cic. Tusc. 2, 27, 65.—Form humaniter:b.docebo profecto, quid sit humaniter vivere,
Cic. Fam. 7, 1, 5:sin aliter acciderit, humaniter feremus,
id. Att. 1, 2, 1.—Comp.:2. (α).si qui forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid fecerunt humanius, aut si hilarius locuti sunt,
Cic. Tusc. 3, 27, 64.—Form humane: Hirtium aliquid ad te sumpathôs de me scripsisse facile patior:(β).fecit enim humane,
Cic. Att. 12, 44, 1.—Form humaniter: invitus litteras tuas scinderem: ita sunt humaniter scriptae, Cic. Fragm. ap. Non. 509, 21:b.fecit humaniter Licinius,
id. Q. Fr. 2, 1, 1.—Sup.:quod se sua voluntate erga Caesarem humanissime diligentissimeque locutus esses,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 20:quam humanissime scribere,
id. Fam. 2, 17, 6; 5, 20, 8; cf. Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:ducem se itineris humanissime promisit,
Petr. 8. -
5 humanum
hūmānus (old form: HEMONA humana et HEMONEM hominem dicebant, Paul. ex Fest. p. 100 Müll.; cf. homo init.), a, um, adj. [homo], of or belonging to man, human.I.In gen.:A.esse aliquem humana specie et figura, qui tantum immanitate bestias vicerit, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 22, 63:simulacra,
id. Rep. 3, 9:caput,
a human head, Hor. A. P. 1; Flor. 1, 7, 8: succidiae, Cato ap. Gell. 13, 24, 12: Cyclopis venter... Carnibus humanis distentus, human flesh, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 327 Vahl,):humana qui dape pavit equas,
Ov. H. 9, 68:Athenas obsidione et fame ad humanos cibos compulit,
Flor. 3, 5, 10:hostiae,
human sacrifices, Cic. Font. 10 21; Tac. G. 9; Plin. 8, 22, 34, § 82; Flor. 1, 16, 7:lac,
human milk, Plin. 28, 9, 33, § 123:nec distare humana carne suillam,
Juv. 14, 98:carnibus humanis vesci,
id. 15, 13:societas generis humani,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf.: eos (deos) non curare opinor quid agat humanum genus, Enn. ap. Cic. Div. 2, 50, 104 (Trag. v. 354 Vahl.); v. genus: ubi remissa humana vita corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 416 ib.); cf.: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115; and Cic. Rep. 6, 18; in the comp.: ergo hercules vita humanior sine sale non quit degere, Plin. 31, 7, 41, § 88:omnium divinarum humanarumque rerum,
Cic. Lael. 6, 20;v. divinus: amor,
id. ib. 21, 81:natura,
id. Rep. 1, 14:virtus,
id. ib. 1, 7 fin.:casus,
id. Lael. 2, 7:cultus,
id. de Or. 1, 8, 33:humanissima voluptas,
id. Ac. 2, 41, 127:ignes,
i. e. which men daily use, Plin. 2, 107, 111, § 239:dapes,
i. e. human excrements, id. 17, 9, 6, § 51:memoria,
Tac. A. 11, 14:ultra modum humanum,
id. ib. 11, 21:humanum facinus factumst,
customary, Plaut. Truc. 2, 1, 8:nec quisquam dixerit, in eo qui obdormivit, rem eum humanam et naturalem passum, Mos. et Rom. Coll. 12, 7, 7: major imago humana,
of superhuman size, Juv. 13, 222: humanum sacrificium dicebant, quod mortui causa fiebat, Paul. ex Fest. p. 103 Müll.:scelus,
committed against men, Liv. 3, 19 fin.; 29, 18 fin.: si quid mihi humanum contigerit, if any thing should happen to me, i. e. if I should die, Dig. 16, 3, 26 (for which, humanitus, q. v.):persuasit nox, amor, vinum, adulescentia: Humanum'st,
Ter. Ad. 3, 4, 25: metum virgarum navarchus pretio redemit: humanum est;alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit: usitatum est,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 117; cf. Ter. Hec. 4, 1, 38; id. Ad. 3, 4, 25:humano quodam modo,
Quint. 10, 3, 15: res humani juris, property (opp. res divini juris, things sacred or religious), Gai. Inst. 2, 2; 9 sqq.;3, 97: ne vinum... esse sacrum incipiat et ex usibus eripiatur humanis,
Arn. adv. Gent. 7, 31.— As substt.hūmāni, ōrum, m., men, mortals, Lucr. 3, 80; 837: natura humanis omnia sunt paria, Varr. ap. Non. 81, 10.—B.hūmānum, i, n., that which is human, mortal, etc.: ignem magnum hic faciam. Dae. Quine ut humanum exuras tibi? Plaut. Rud. 3, 4, 62:C.non hercle humanust ergo: nam volturio plus humani credost,
id. Mil. 4, 2, 53:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 4, 9:pulcher et humano major trabeaque decorus Romulus,
Ov. F. 2, 503 (but in Cic. Att. 13, 21, 5, homo is the true reading):homo sum: humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 25:Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela, 1, 8, 10: si in Pompeio quid humani evenisset,
Sall. H. Fragm. 5, 16 Dietsch.—Plur.: hūmā-na, ōrum, n., human affairs, the concerns of men, events of life:II.qui omnia humana, quaecumque accidere possunt, tolerabilia ducat,
Cic. Tusc. 5, 6, 17; cf.:despicientem omnia humana,
id. Rep. 1, 17; and:haec caelestia semper spectato, illa humana contemnito,
id. ib. 6, 19:si quicquam humanorum certi est,
Liv. 5, 33, 1:deos esse et non neglegere humana,
id. 3, 56, 7.— Comp. (very rare):respiratio humanior,
i. e. freer, Cael. Aur. Acut. 2, 1, 2.In partic.A.Humane, philanthropic, kind, gentle, obliging, polite (syn.:B.comis, urbanus): te esse humano ingenio existumo,
Plaut. Most. 3, 2, 127:Cyrum minorem Persarum regem et ceteris in rebus communem erga Lysandrum atque humanum fuisse,
Cic. de Sen. 17, 59; cf.:homo facillimus atque humanissimus,
id. Att. 16, 16, C, 12:humani ingeni Mansuetique animi officia,
Ter. And. 1, 1, 86; cf.: quod ipse moderatissimi atque humanissimi fuit sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5:Catonis (praeceptum) humanissimum utilissimumque,
Plin. 18, 6, 8, § 44 (cf. Cato, R. R. 4). —Of good education, well-informed, learned, polite, refined: gentem quidem nullam video neque tam humanam atque doctam neque tam immanem atque barbaram, quae non significari futura posse censeat, Civ. Div. 1, 1, 2; cf.:1. (α).homo doctissimus atque humanissimus,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:homines periti et humani,
id. ib. 2, 5, 28, §70: haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani,
id. Fin. 2, 31, 102: Praxiteles nemini est paulum modo humaniori ignotus, Varr. ap. Gell. 13, 16, 3 (eruditiori doctiorique, Gell.;see the entire chap.): humanissimussermo,
Cic. Q. Fr. 2, 10, 2.—Hence, adv. in two forms: hūmānē and hūmānĭter.Form humane:(β).vix humane patitur,
Ter. Ad. 1, 2, 65: intervalla vides humane commoda, i. e. exceedingly, charmingly commodious, [p. 870] Hor. Ep. 2, 2, 70:morbos toleranter atque humane ferunt,
Cic. Tusc. 2, 27, 65.—Form humaniter:b.docebo profecto, quid sit humaniter vivere,
Cic. Fam. 7, 1, 5:sin aliter acciderit, humaniter feremus,
id. Att. 1, 2, 1.—Comp.:2. (α).si qui forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid fecerunt humanius, aut si hilarius locuti sunt,
Cic. Tusc. 3, 27, 64.—Form humane: Hirtium aliquid ad te sumpathôs de me scripsisse facile patior:(β).fecit enim humane,
Cic. Att. 12, 44, 1.—Form humaniter: invitus litteras tuas scinderem: ita sunt humaniter scriptae, Cic. Fragm. ap. Non. 509, 21:b.fecit humaniter Licinius,
id. Q. Fr. 2, 1, 1.—Sup.:quod se sua voluntate erga Caesarem humanissime diligentissimeque locutus esses,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 20:quam humanissime scribere,
id. Fam. 2, 17, 6; 5, 20, 8; cf. Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:ducem se itineris humanissime promisit,
Petr. 8. -
6 humanus
hūmānus (old form: HEMONA humana et HEMONEM hominem dicebant, Paul. ex Fest. p. 100 Müll.; cf. homo init.), a, um, adj. [homo], of or belonging to man, human.I.In gen.:A.esse aliquem humana specie et figura, qui tantum immanitate bestias vicerit, ut, etc.,
Cic. Rosc. Am. 22, 63:simulacra,
id. Rep. 3, 9:caput,
a human head, Hor. A. P. 1; Flor. 1, 7, 8: succidiae, Cato ap. Gell. 13, 24, 12: Cyclopis venter... Carnibus humanis distentus, human flesh, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 327 Vahl,):humana qui dape pavit equas,
Ov. H. 9, 68:Athenas obsidione et fame ad humanos cibos compulit,
Flor. 3, 5, 10:hostiae,
human sacrifices, Cic. Font. 10 21; Tac. G. 9; Plin. 8, 22, 34, § 82; Flor. 1, 16, 7:lac,
human milk, Plin. 28, 9, 33, § 123:nec distare humana carne suillam,
Juv. 14, 98:carnibus humanis vesci,
id. 15, 13:societas generis humani,
of the human race, Cic. Lael. 5, 20; cf.: eos (deos) non curare opinor quid agat humanum genus, Enn. ap. Cic. Div. 2, 50, 104 (Trag. v. 354 Vahl.); v. genus: ubi remissa humana vita corpus requiescat malis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 416 ib.); cf.: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115; and Cic. Rep. 6, 18; in the comp.: ergo hercules vita humanior sine sale non quit degere, Plin. 31, 7, 41, § 88:omnium divinarum humanarumque rerum,
Cic. Lael. 6, 20;v. divinus: amor,
id. ib. 21, 81:natura,
id. Rep. 1, 14:virtus,
id. ib. 1, 7 fin.:casus,
id. Lael. 2, 7:cultus,
id. de Or. 1, 8, 33:humanissima voluptas,
id. Ac. 2, 41, 127:ignes,
i. e. which men daily use, Plin. 2, 107, 111, § 239:dapes,
i. e. human excrements, id. 17, 9, 6, § 51:memoria,
Tac. A. 11, 14:ultra modum humanum,
id. ib. 11, 21:humanum facinus factumst,
customary, Plaut. Truc. 2, 1, 8:nec quisquam dixerit, in eo qui obdormivit, rem eum humanam et naturalem passum, Mos. et Rom. Coll. 12, 7, 7: major imago humana,
of superhuman size, Juv. 13, 222: humanum sacrificium dicebant, quod mortui causa fiebat, Paul. ex Fest. p. 103 Müll.:scelus,
committed against men, Liv. 3, 19 fin.; 29, 18 fin.: si quid mihi humanum contigerit, if any thing should happen to me, i. e. if I should die, Dig. 16, 3, 26 (for which, humanitus, q. v.):persuasit nox, amor, vinum, adulescentia: Humanum'st,
Ter. Ad. 3, 4, 25: metum virgarum navarchus pretio redemit: humanum est;alius, ne condemnaretur, pecuniam dedit: usitatum est,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 117; cf. Ter. Hec. 4, 1, 38; id. Ad. 3, 4, 25:humano quodam modo,
Quint. 10, 3, 15: res humani juris, property (opp. res divini juris, things sacred or religious), Gai. Inst. 2, 2; 9 sqq.;3, 97: ne vinum... esse sacrum incipiat et ex usibus eripiatur humanis,
Arn. adv. Gent. 7, 31.— As substt.hūmāni, ōrum, m., men, mortals, Lucr. 3, 80; 837: natura humanis omnia sunt paria, Varr. ap. Non. 81, 10.—B.hūmānum, i, n., that which is human, mortal, etc.: ignem magnum hic faciam. Dae. Quine ut humanum exuras tibi? Plaut. Rud. 3, 4, 62:C.non hercle humanust ergo: nam volturio plus humani credost,
id. Mil. 4, 2, 53:si quicquam in vobis non dico civilis sed humani esset,
Liv. 5, 4, 9:pulcher et humano major trabeaque decorus Romulus,
Ov. F. 2, 503 (but in Cic. Att. 13, 21, 5, homo is the true reading):homo sum: humani nihil a me alienum puto,
Ter. Heaut. 1, 1, 25:Satyris praeter effigiem nihil humani, Mela, 1, 8, 10: si in Pompeio quid humani evenisset,
Sall. H. Fragm. 5, 16 Dietsch.—Plur.: hūmā-na, ōrum, n., human affairs, the concerns of men, events of life:II.qui omnia humana, quaecumque accidere possunt, tolerabilia ducat,
Cic. Tusc. 5, 6, 17; cf.:despicientem omnia humana,
id. Rep. 1, 17; and:haec caelestia semper spectato, illa humana contemnito,
id. ib. 6, 19:si quicquam humanorum certi est,
Liv. 5, 33, 1:deos esse et non neglegere humana,
id. 3, 56, 7.— Comp. (very rare):respiratio humanior,
i. e. freer, Cael. Aur. Acut. 2, 1, 2.In partic.A.Humane, philanthropic, kind, gentle, obliging, polite (syn.:B.comis, urbanus): te esse humano ingenio existumo,
Plaut. Most. 3, 2, 127:Cyrum minorem Persarum regem et ceteris in rebus communem erga Lysandrum atque humanum fuisse,
Cic. de Sen. 17, 59; cf.:homo facillimus atque humanissimus,
id. Att. 16, 16, C, 12:humani ingeni Mansuetique animi officia,
Ter. And. 1, 1, 86; cf.: quod ipse moderatissimi atque humanissimi fuit sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5:Catonis (praeceptum) humanissimum utilissimumque,
Plin. 18, 6, 8, § 44 (cf. Cato, R. R. 4). —Of good education, well-informed, learned, polite, refined: gentem quidem nullam video neque tam humanam atque doctam neque tam immanem atque barbaram, quae non significari futura posse censeat, Civ. Div. 1, 1, 2; cf.:1. (α).homo doctissimus atque humanissimus,
id. Verr. 2, 4, 44, § 98:homines periti et humani,
id. ib. 2, 5, 28, §70: haec ego non possum dicere non esse hominis quamvis et belli et humani,
id. Fin. 2, 31, 102: Praxiteles nemini est paulum modo humaniori ignotus, Varr. ap. Gell. 13, 16, 3 (eruditiori doctiorique, Gell.;see the entire chap.): humanissimussermo,
Cic. Q. Fr. 2, 10, 2.—Hence, adv. in two forms: hūmānē and hūmānĭter.Form humane:(β).vix humane patitur,
Ter. Ad. 1, 2, 65: intervalla vides humane commoda, i. e. exceedingly, charmingly commodious, [p. 870] Hor. Ep. 2, 2, 70:morbos toleranter atque humane ferunt,
Cic. Tusc. 2, 27, 65.—Form humaniter:b.docebo profecto, quid sit humaniter vivere,
Cic. Fam. 7, 1, 5:sin aliter acciderit, humaniter feremus,
id. Att. 1, 2, 1.—Comp.:2. (α).si qui forte, cum se in luctu esse vellent, aliquid fecerunt humanius, aut si hilarius locuti sunt,
Cic. Tusc. 3, 27, 64.—Form humane: Hirtium aliquid ad te sumpathôs de me scripsisse facile patior:(β).fecit enim humane,
Cic. Att. 12, 44, 1.—Form humaniter: invitus litteras tuas scinderem: ita sunt humaniter scriptae, Cic. Fragm. ap. Non. 509, 21:b.fecit humaniter Licinius,
id. Q. Fr. 2, 1, 1.—Sup.:quod se sua voluntate erga Caesarem humanissime diligentissimeque locutus esses,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 20:quam humanissime scribere,
id. Fam. 2, 17, 6; 5, 20, 8; cf. Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21, 3:ducem se itineris humanissime promisit,
Petr. 8. -
7 coniunctio
coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nachbarliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.
-
8 coniunctio
coniūnctio, ōnis, f. (coniungo), die Verbindung, der Zusammenhang, 1) die räumliche, c. portuum, Cic. Verr. 4, 117: si (caro) coniunctione corporis fovetur (Ggstz. si caro alienata est, d.i. alle Lebenstätigkeit verloren hat), Cels. 5, 26. no. 23. – meton., der Komplex, c. tectorum, Cic. de rep. 1, 41. – 2) die äußere od. innere übh.: a) lebl. Subjj.: α) im allg.: c. ignis et umoris, Varr. LL.: coniunctio confusioque naturae, Cic.: quaedam convenientia et coniunctio naturae, quam vocant συμπάθειαν, Cic. – m. Ang. womit? durch cum m. Abl. od. durch inter se, zB. c. mentis cum externis mentibus, Cic.: inoffensa atque indubitata litterarum inter se c., Quint. – β) als t. t.: αα) als rhet. t. t., die Verbindung der Rede, zB. Cic. part. or. 21. – als rhet. Fig., die Konjunktion (griech. ζεῦγμα), Cornif. rhet. 4, 38. – ββ) als t. t. der Logik, die Begriffsverbindung, Ideenverbindung (gr. συμπεπλεγμένον bei den Stoikern), c. syllogismi, Gell.: quae coniunctio, quae diiunctio vera est, was folgerecht zu verbinden, was zu trennen sei, Cic.: ergo haec quoque coniunctio est ex repugnantibus, Cic.: im Plur., deinde addunt coniunctionum negantiam, Cic. – γγ) als gramm. t. t., konkret, das Bindewort, die Verbindungspartikel, Konjunktion, c. expletiva, Serv.: coniunctiones et praepositiones, Sen.: sequitur coniunctio, Quint.: dissolutum est, quod————coniunctionibus verborum e medio sublatis, separatis partibus effertur, Cornif. rhet.: quae (figura) quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, Quint.: cum demptis coniunctionibus dissolute plura dicuntur, Cic.: neque coniunctiones saepius iterare dubitavit, Suet. – u. der Bindestrich , ›hyphen‹, quae coniunctio dicitur, Prisc. de accent. § 6. p. 520, 8 K. – b) lebender Wesen, die gesellige Verbindung, Beziehung in Staat u. Familie, bei Ang. mit wem? durch Genet. od. durch cum m. Abl.; bei Ang. zwischen wem? durch inter m. Akk., α) im allg.: societas coniunctioque humana, Cic.: communitas coniunctioque humana, Cic.: coniunctio inter homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio utilitatum, Cic.: nos ad coniunctionem congregationemque hominum et ad naturalem communitatem sumus nati, Cic.: commune autem animantium omnium est coniunctionis appetitus (Geselligkeitstrieb) procreandi causā, Cic. – v. politischen Verhältnis, guten Vernehmen mit jmd., haec nostra c., haec conspiratio in republica bene gerenda, Cic.: citius cum eo veterem coniunctionem dirimere, quam novam conciliare, Cic.: illam Caesaris coniunctionem defugere, Cic.: Pompeium a Caesaris coniunctione avocare, Cic.: ab huius ordinis (mit diesem Stande) coniunctione depulsi, Cic. – v. nachbarlichen, nostra municipia coniunctione etiam vicinitatis moventur, die nach-————barliche Verbindung (in der man mit ihnen steht), Cic. – v. kollegialischen, quaesturae c., Cic.: c. tua cum collega concordiaque vestra, Cic. – v. geselligen, freundschaftlichen im Privatleben, summa nostra c. et familiaritas, Cic.: paterna necessitudo et c., Cic.: c. benevolentiae, Cic.: im Plur., novae coniunctiones, Cic.: coniunctiones necessariorum tuorum, Cic. – β) die Verbindung durch Geburt, Heirat, die Familienverbindung, Verschwägerung, Verwandtschaft, c. nuptialis, Varr.: coniunctiones fratrum, consobrinorum sobrinorumque, Cic.: c. sanguinis, Cic.: c. affinitatis, Cic. – amicitiae coniunctionisque necessitudo, Cic.: quae coniunctio necessitudinem eorum sanxit, Nep.: spero et opto nobis coniunctionem voluptati fore, Cic.: coniunctione Caesaris dignum credi, V. mit dem C., Tac. ann. 4, 39.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coniunctio
-
9 consortio
cōnsortio, ōnis, f. (consors), die Teilhaberschaft, Mitgenossenschaft zu gleichen Teilen, die Gemeinschaft, a) v. Pers., quaenam ista societas, quaenam consortio est? Liv.: c. humana, Cic.: redire in consortionem, Lucil. fr. – mit Genet. (wessen? woran?), tribuniciae potestatis, Vell.: fati, Val. Max.: hominum, mit den M., Plin. – m. inter u. Akk., sociabilis consortio inter binos Lacedaemoniorum reges, Liv. 40, 8, 12. – b) v. Lebl., m. cum u. Abl., stomachus, cui cum vesica quaedam consortio est, Sympathie (συμπάθεια), Cels. 7, 27. p. 315, 1 D.
-
10 Gemeinschaft
Gemeinschaft, communio (die gesellige Verbindung, die es macht, daß etw. mehreren Subjekten gemeinschaftlich ist, z.B. parietum, sanguinis). – communitas (die Gemeinschaftlichkeit, als die Eigenschaft desjenigen, was gemeinschaftlich ist). – consortio. consortium (gemeinschaftliche Teilnahme an etwas; dann gesellschaftliche Verbindung untersich, z.B. alqā re omnis dissolvitur humana consortio). – societas (Verbindung übh., bes. zur Erreichung von Absichten u. Zwecken, z.B. studiorum). – commercium (gegenseitiger Austausch, Verkehr, z.B. linguae). – in G. s. gemeinschaftlich [1059]( Adv.). – in G. etw. haben, commune od. in promiscuo habere alqd. – G. haben mit jmd., usu ac consuetudine coniunctum esse cum alqo. domesticus usus et consuetudo est mihi cum alqo (Umgang haben mit ihm); commerciumhabere cum alqo (Verkehrübh. haben); uti litatis communione sociatum esse (durch gemeinschaftlichen Nutzen verbunden sein); keine G. mit jmd. haben, nullus usus od. nullum commercium est mihi cum alqo (keinen Umgang oder Verkehr): keine G. (keinen Umgang) mit jmd. haben wollen, jmds. G. fliehen, alcis aditum eermonemque defugere (jmds. Annäherung u. Gespräch fliehen); alcis contactum fugere (jmds. moralisch ansteckende Berührung fliehen): nicht in der geringsten G. mit etw. stehen, ne minimā quidem societate contingi alqā re. – G. mit jmd. machen, s. gemeinschaftlich.
-
11 consortio
cōnsortio, ōnis, f. (consors), die Teilhaberschaft, Mitgenossenschaft zu gleichen Teilen, die Gemeinschaft, a) v. Pers., quaenam ista societas, quaenam consortio est? Liv.: c. humana, Cic.: redire in consortionem, Lucil. fr. – mit Genet. (wessen? woran?), tribuniciae potestatis, Vell.: fati, Val. Max.: hominum, mit den M., Plin. – m. inter u. Akk., sociabilis consortio inter binos Lacedaemoniorum reges, Liv. 40, 8, 12. – b) v. Lebl., m. cum u. Abl., stomachus, cui cum vesica quaedam consortio est, Sympathie (συμπάθεια), Cels. 7, 27. p. 315, 1 D.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > consortio
-
12 consortio
consortĭo, ōnis, f. [consors, II.], fellowship, community, partnership, association (rare, but in good prose):II.omnis humana dissolvetur,
Cic. Off. 3, 6, 26:sociabilis inter binos Lacedaemoniorum reges,
Liv. 40, 8, 12; cf.:tribuniciae potestatis,
Vell. 2, 99, 1; 2, 103, 2; and wholly absol.:quaenam ista societas, quaenam consortio est?
Liv. 6, 40, 18 (v. the passage in connection):fati,
Val. Max. 4, 6, 3:(animalia terrestria) hominum quādam consortione degentia,
Plin. 9, 1, 1, § 1.—Transf., of things:stomachus, cui cum vesicā quaedam consortio est,
sympathy, sympathetic connection, Cels. 7, 27, 15. -
13 similitudo
sĭmĭlĭtūdo, ĭnis, f. [similis].I. (α).With gen.:(β).id ex similitudine floris lilium appellabant,
Caes. B. G. 7, 73:id ad similitudinem panis efficiebant,
id. B. C. 3, 48; cf.:umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,
Tac. G. 23:armorum,
Caes. B. G. 7, 50:coronae,
Cic. N. D. 1, 11, 28:similitudo speciesque sapientium,
id. Off. 3, 4, 16:studiorum societas similitudoque,
id. Phil. 7, 2, 6: artis imago et similitudo. id. de Or. 2, 87, 356: similitudo servitutis, id. Rep. 1, 27, 43:domini,
id. ib. 3, 34, 46; cf. id. ib. 1, 28, 44:regum,
id. ib. 1, 41, 64:quorum (virorum),
id. Tusc. 1, 46, 110:amoris humani,
id. Lael. 21, 81:quae (gloria) habet speciem honestatis et similitudinem,
id. Fin. 5, 24, 69:si cupis in te conparebit similitudo,
Sen. Ep. 84, 8:exemplum deorum hominisve similitudinis expressae,
Plin. 34, 7, 17, § 38.—Absol.:II.nec vero ille artifex (Phidias), cum faceret Jovis formam aut Minervae, contemplabatur aliquem, e quo similitudinem duceret,
Cic. Or. 2, 9:quam intuens ad illius similitudinem artem et manum dirigebat,
id. ib.; so of a likeness in a portrait or image:nemo, quamvis paratos habeat colores, similitudinem reddet,
Sen. Ep. 71, 2; Plin. 34, 7, 17, § 38; 35, 10, 36, § 88; and in the plur., id. 35, 12, 43, § 151:nihil est, quod ad se rem ullam tam alliciat, quam ad amicitiam similitudo,
Cic. Lael. 14, 50; id. de Or. 2, 23, 96;so of mind or character: est igitur homini cum deo similitudo,
id. Leg. 1, 8, 25:est nonnulla in his etiam inter ipsos similitudo,
id. Brut. 16, 63:ad similitudinem deo propius accedebat humana virtus quam, etc.,
comes nearer in likeness, bears a nearer resemblance, id. N. D. 1, 34, 96:hanc similitudinem qui imitatione adsequi volet,
id. de Or. 2, 23, 96:genus imperii proximum similitudini regiae,
bearing a very close resemblance to the royal power, id. Rep. 2, 32, 56:contrahit celeriter similitudo eos,
Liv. 1, 46, 7.— Plur.:ut omittam similitudines,
Cic. Rep. 1, 40, 62:sunt quaedam animi similitudines cum corpore,
id. Tusc. 2, 23, 54:per rationem similitudines conparare,
id. Off. 1, 4, 11.—Transf.A.Imitation:B.esse multos qui neminem imitentur, et suāpte naturā, quod velint, sine cujusquam similitudine consequantur,
Cic. de Or. 2, 23, 98.—Analogy, application to similar cases:C.deduxisti totam hanc rem in duo genera solum causarum, cetera innumerabilia exercitationi et similitudini reliquisti,
Cic. de Or. 2, 17, 71.—Sameness, uniformity, monotony: variare autem orationem magno opere oportebit;D.nam omnibus in rebus similitudo est satietatis mater,
Cic. Inv. 1, 41, 76.—In partic., rhetor. t. t., a comparison, simile, similitude:similitudo est oratio traducens ad rem quampiam aliquid ex re dispari simile,
Auct. Her. 4, 45, 59; Cic. de Or. 2, 40, 168; id. Top. 10, 41:argumentorum et similitudinum copia,
id. Brut. 38, 143 fin.; Quint. 9, 1, 31; 9, 2, 2; 8, 3, 72 et saep.
См. также в других словарях:
Societas Draconis — Dieser Artikel oder Abschnitt bedarf einer Überarbeitung. Näheres ist auf der Diskussionsseite angegeben. Hilf mit, ihn zu verbessern, und entferne anschließend diese Markierung. Der Drachenorden (lat. Societas Draconistrarum, ital. L Ordine del… … Deutsch Wikipedia
Societas Draconistrarum — Dieser Artikel oder Abschnitt bedarf einer Überarbeitung. Näheres ist auf der Diskussionsseite angegeben. Hilf mit, ihn zu verbessern, und entferne anschließend diese Markierung. Der Drachenorden (lat. Societas Draconistrarum, ital. L Ordine del… … Deutsch Wikipedia
ШАККА — (Sciacca) Микеле Федерико (1908 1975) итал. философ, ведущий представитель христ. спиритуализма, один из инициаторов Галларэтского движения; писатель. Преподавал философию в Павии (с 1938), в Генуэзском ун те (с 1968). Основатель… … Энциклопедия культурологии
ГРОЦИЙ Гуго — (Grotius, Hugo) (1583 1645), или Гуго де Гроот, голландский юрист, основатель современного международного права. Родился в Делфте (Голландия) в старинной, уважаемой семье 10 апреля 1583. В детстве отличался удивительными способностями. В… … Энциклопедия Кольера
ГРОЦИЙ ГУГО — ГРОЦИЙ, ГУГО (Grotius, Hugo) (1583 1645) (иначе Гуго де Гроот) голландский юрист, основатель современного международного права. Родился в Делфте (Голландия) в старинной, уважаемой семье 10 апреля 1583. В детстве отличался удивительными… … Юридическая энциклопедия
Rosacruz — Rosacrucismo Fundador Christian Rosenkreuz Tipo Esoterismo Nombre de seguidores rosacruces … Wikipedia Español
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
Proverbios latinos — Anexo:Proverbios latinos Saltar a navegación, búsqueda Los proverbios latinos son un tipo de paremia (enunciado sentencioso, como el refrán, el adagio, la máxima, la sentencia, y el aforismo) utilizada por los romanos, y que se han mantenido en… … Wikipedia Español
Compañía de Jesús — Para el postre del mismo nombre, véase Jesuitas (postre). Compañía de Jesús Nombre latino Societas Jesu o Societas Iesu Siglas … Wikipedia Español
Jenófanes — Para otros usos de este término, véase Jenófanes (desambiguación). Jenófanes de Colofón Jenóf … Wikipedia Español
Drachenorden — Der Drachenorden (lat. Societas Draconistarum, ital. L Ordine del Drago[ne], ung. Sárkány Lovagrend, rum. Ordinul Dragonului) war ein 1408 gegründeter katholischer Adelsorden. Der Stiftungstag kann auch zeitgleich mit der Krönung 1387… … Deutsch Wikipedia